Op Winterreise gaat Uwe Schmidt, de man met bijna evenveel aliassen als releases voor de totaalervaring. Het betreft muziek voor een fototentoonstelling (Tokyo, 2011) waarbij je het beeldmateriaal kan terugvinden in de buitenmaatse verpakking. Vormelijk wordt de Liedgut traditie (2009) verder gezet. De te verwachten glitch wordt echter wat ingetoomd tot aangenamer drones en (na)galm, en af en toe doorkruist met pianoklanken. Het is in niet duidelijk of het hier om geleende geluiden gaat, maar in elk geval heeft Franz Schubert de wereld ook een Winterreise geschonken. Misschien was het tijdens hetzelfde verblijf in Tokyo (Grand Blue is een hotel) dat deze (min of meer) livecd tot stand kwam. Samen met Tobias Freund (die hij kent als collega in Odd Machine), wordt Schmidt aangetrokken door de twee pianos in de lobby, en zijn improvisatie wordt ter plaatse opgenomen en vermengd met de omgevingsgeluiden, waaronder neerploffende koffers, onderdrukte niesbuien en de conversaties van de andere gasten. In de juiste omstandigheden kan Grand Blue de schoonheid van de eenzaamheid vatten, maar voor minder romantische zielen kan hij ook een vals gevoel van aanwezigheid creëren, en zo bijvoorbeeld s nachts potentiële inbrekers op de vlucht jagen. Deze cd wordt nog extra gekruid door enkele internet samenzweringstheorieën die beweren dat dit alles studiowerk is (we vroegen ons al af waar die galm en drones vandaan kwamen), en het bewuste hotel niet eens bestaat.