Intrigerende figuur, die Preston. Hij zal in de rockannalen vooral herinnerd worden als kernlid van The Mothers Of Invention (tussen 1966 en 1974), maar speelde daarnaast ook met jazziconen als Elvin Jones, Paul Bley en Tommy Flanagan, componeerde twee dozijn soundtracks, hing rond bij John Lennon, Yoko Ono en The Residents, zou naar verluidt te horen zijn op Trout Mask Replica en werkte met het London Philharmonic. Hij was thuis in jazz en avant-garde, maar wat deze archiefrelease laat horen is puur elektronische muziek. Ook daar was Preston moeilijk vast te pinnen, aangezien hij van meet af aan het experimenteren sloeg, instrumenten bouwde en zocht naar ongehoorde geluiden. Hij werkte aanvankelijk met Fender Rhodes en elektrische piano, maar het belang van vroege synthesizers werd steeds groter. De compositie uit 1967 die hier te horen valt voelt soms aan als de missing link tussen Raymond Scott en Tangerine Dream: primitief en met een hoog ouderwets sci-fi-gehalte. De experimenten uit de jaren zeventig hier vertegenwoordigd door een zevendelig Analog Heaven gaan, mede door het gebruik van Moogs, meer in de breedte, met momenten van sudderend retrofuturisme die afgewisseld worden met haast minimale noise en proto-industrial. Het is slechts een kleine stap om bij Throbbing Gristle te geraken. De twintig minuten durende compositie Fred & Me (1982), waarvoor Preston percussionist Fred Stofflet en een hoop schroefveren en aluminium platen gebruikte, staat tenslotte niet zo heel veraf van onwennige hoorspelen van een componist als John Zorn. Zet er Mike Patton bij, en de dagen van Elegy worden weer tot leven geroepen. Anno 2012 is de impact van deze muziek verwaarloosbaar, want vooral bestemd voor genrefreaks en verzamelaars van archiefuitgaven, maar het laat wel horen dat Preston buiten Zappas entourage ook behoorde tot de onversaagde experimentalisten van de analoge elektronica. Te ontdekken voor outsiderhistorici.