Jherek Bischoff is een uit Seattle afkomstige jonge dertiger die, na jaren getekend te hebben voor productie en arrangementen bij experimentele popband The Parenthetical Girls, een eerste solo-uitstap waagt. Nu ja, solo: voor ‘Composed’ nodigde hij meteen een twintigtal muzikanten en acht vocalisten uit. Dat drukt al enigszins de ambitie uit voor dit tussen neoklassiek, big band, chanson en artpop laverende werkstuk. Een orkestrale intro zet de toon, ‘Eyes’ ademt een zuchtje folk, en draait rond de stem van David Byrne. Het duurt even voor die stem op zich staat en referenties aan ondermeer Talking Heads vervagen – maar zo heb je wel een eerste indruk van Bischoffs bijzondere voorliefde voor opvallende stemmen. De jaren 1930 en 1940 lijken even te herleven in de big band-partituren voor ‘The Secret Of The Machines’, tot het stuk postmodern wordt gedeconstrueerd, en ‘The Nest’ had, net als ‘Young And Lovely’, voor Björk geschreven kunnen zijn, als ze niet al ‘Its Oh So Quiet’ had ingezongen en haar stem niet zo dominant was, dominanter alvast dan deze van Mirah Zeitlyn en Stéphanie Sokolinski. ‘Your Ghost’ is de ontdekking van de maand voor mij bij opname misschien ook voor Craig Wedren zelf, die midden de waldhoorns éven als een castraat tijdloos door de ruimte mag zweven, hem vervolgens weer veel te snel met de voeten op de grond brengend. Bischoff heeft het in zich om met de tijd als contextueel element te spelen, zijn composities tegelijk afstemmend op goedgekozen stembanden. ‘Blossom’ heeft Radiohead-waardige arrangementen, slotstuk ‘Insomnia, Death And The Sea’ drijft aanvankelijk op strijkers die bij liefhebbers van Arvo Pärt in de smaak zullen vallen, al moet Dawn McCarthy vocaal even op de tenen gaan staan, en kiest de partituur vervolgens voor een behoorlijk theatrale finale. Neoklassiek met de ramen open, deze Bischoff.