Radio Moscow is het geesteskindje van Parker Griggs. Hij verslijt bassisten bij de vleet en alleen voor de optredens trekt hij een drummer aan. De man uit Story City, Iowa bracht in 2007 het debuutalbum van zijn band uit, met een duwtje in de rug van Dan Auerbach (The Black Keys) die hem hielp aan een deal bij Alive Naturalsound. Sindsdien verschenen nog twee platen (Brain Cycles en The Great Escape Of Leslie Magnafuzz’) met nieuw werk. 3 And 3 Quarters is eigenlijk de voorbode van alle voornoemde platen. De nummers werden opgenomen voor er sprake was van Radio Moscow, toen Griggs, die alle instrumenten zelf bespeelt, demos opnam onder de naam Garbage Composal. Uiteraard gaat Griggs nog steeds ver terug in de tijd, toen pub- en bluesrock hoogdagen beleefden. Denk aan Cream, Blue Cheer en Ram Jam of aan roemruchte verzamelreeksen als Pebbles, Nuggets en Killed By Death. Lekker rauwe bluesrock met uiterst aanstekelijke nummers als The Look On My Face, The Stomp en We’re All Troubled. Op de latere albums komt er meer psychedelica om de hoek kijken. Hier is het echter nog allemaal garage wat de klok slaat. Een zeer sterke aanvulling op het oeuvre van Radio Moscow en quasi niet te geloven dat Griggs deze plaat inblikte toen hij zeventien, achttien jaar was. Lee Bains III & The Glory Fires uit Birmingham, Alabama klinken heel wat gepolijster dan Radio Moscow. Bains speelde een drietal jaar bij The Dexateens alvorens zijn eigen band te beginnen en al snel namen de vier dit debuut op. De songs neigen naar singersong terwijl ze net zo goed geworteld zitten in de country en soul van het diepe zuiden en een onmiskenbaar popgevoel uitdragen. Bier, whisky en sigaretten duwen een vergelijking met het vroege werk van Bruce Springsteen de dieperik in, al horen we qua songopbouw toch wel enige gelijkenissen. Het probleem dat we hebben met deze plaat is eigenlijk dat ze te diep geworteld zit in de grond van Alabama. Daardoor zijn we niet altijd mee in de songs, klinken ze ook te netjes, mooi binnen de lijntjes om de liedjes radiovriendelijk te houden. Drive-By Truckers is samen met The Dexateens dé referentie voor deze plaat, die voor ons te braaf klinkt, zeker in vergelijking met de parel van Radio Moscow op hetzelfde label.