In het hiphopwereldje is Anthony Simon geen onbekende. Al jarenlang is hij een vaak gevraagd producer. Zo werkte hij in het verleden al samen met Aesop Rock en Murs. Solo brengt hij al sinds 1999 werk uit onder de naam Blockhead. Vier van zijn vijf solo-albums verschenen op Ninja Tune – een label dat ons altijd terug katapulteert naar het einde van de vorige eeuw en het begin van deze. Toen waren we helemaal wild van de sound die acts als Coldcut, DJ Vadim, Kid Koala en vele anderen uit hun muzikale brein toverden. Samen met de acts op Mowax veranderden zij de voornamelijk instrumentale hiphop. Zij toverden met samples en breaks. Gooiden jazz in de mixer met hun vaak ingenieuze muziek. Ondertussen zijn we bijna tien jaar verder en is er veel veranderd. Ook voor Blockhead. We horen op deze Interludes After Midnight muziek die nog altijd even mooi in elkaar gezet is. Maar toch glijdt het ook een beetje van ons af. En dat komt misschien omdat we deze, soms naar lounge neigende, sound iets te vaak hoorden. Is het dan allemaal slecht? Nee, maar wel iets te voorspelbaar.(www.ninjatune.net/blockhead). Het hiphopproject Champagne Champagne gooit het over een iets andere boeg. Uit de spuuglelijke hoes vissen we een album dat bol staat met het werk van Mark Gadjahar en twee kompanen. Mensen die ook al ‘ns een indieplaatje kopen, kunnen Gadjahar kennen als drummer van Blood Brothers. Maar hier verkent hij dus hiphopcontreien. En dat in zeven korte nummers, samen goed voor twintig minuten. Deze plaat sluit aan bij meer vernieuwende acts die we dit jaar al hoorden. Maar niet zo inventief als Shabazz Palaces en minder hard dan Death Grips. En ondanks de beperkte tijd staan er ook een paar vullers op het album. Dus ja, goed geprobeerd. Maar volgende keer iets langer kauwen op de nummers. Dan pas mogen de kurken knallen.