Het Zweedse Arcana, dat een verleden met niet minder dan vier albums op Cold Meat Industry mee torst, heeft sinds hun debuut Dark Age Of Reason uit 1996 een Dead Can Dance-fixatie die ze nooit hebben kunnen verhullen. Of onderweg zijn kwijtgeraakt. Hun geluid een mix van (neo-)folk, (modern) klassiek, middeleeuwse muziek en romantische darkwave is met het verstrijken van de jaren dan ook nooit wezenlijk veranderd. Net als bij Dead Can Dance worden de zangpartijen verdeeld onder een hij en zij. Bij Arcana betekent dat concreet de diepe, warme stem van Peter Bjärgö Petersson en de sopraan van Ann-Mari Thim. Qua instrumentarium zijn de overeenkomsten eveneens legio: akoestische gitaren, draailier, piano, strijkers en uiteenlopende percussie-instrumenten. Toch zijn dit allemaal geen redenen om As Bright As A Thounsand Suns – album nummer zeven, vier jaar na Raspail – af te voeren als een inspiratieloze kopie van de Australiërs. De sfeerschepping is namelijk perfect en nummers als As The End Draws Near, Inceptus, Medea, Infinity of The Fading Shadow hoeven niet onder te doen voor Dead Can Dance. Arcana is, net als Love Is Colder Than Death en Qntal bijvoorbeeld, een band die in het verkeerde tijdperk geboren is. Mooi album niettemin.