Al meer dan twintig jaar vormt het duo Joey Burns en John Convertino het kernduo van Calexico. Dat is al een pak langer dan de periode dat ze nog de ritmesectie van Giant Sand waren. Die twintig jaar leverde ondertussen zes volwaardige albums op. Hun vorige Carried To Dust is ondertussen toch ook alweer vier jaar oud. Intussen werkten ze wel nog aan een soundtrack. Maar in deze, nou ja, nazomer verschijnt een nieuwe plaat die het klassieke pad bewandelt van de band. Mooie Americana die aangevuld wordt met traditionele muziek uit het schemergebied tussen de Verenigde Staten en Mexico. De band bouwde met dat geluid, dat aandoet als een warme bries, een schare trouwe fans op. En die zullen allesbehalve ontgoocheld zijn met dit nieuwe album. De stem van Joey Burns blijft herkenbaar uit duizenden. De muziek kleurt de nummers nog altijd mooi in. Hier horen we trompetjes, daar horen we strijkers. Een nummer als het vooruitgeschoven Para bouwt mooi op naar een climax. De band blijft dus al meer dan twintig jaar trouw aan zijn herkenbare, heldere geluid. Er zijn dingen die nooit veranderen. De schare trouwe fans zal tevreden zijn. Wij denken nog eens terug aan de omstandigheden waarin we de eerste keer The Ballad of Cable Hogue hoorden, meer dan tien jaar geleden. Nostalgie. Iets waar we normaal geen fan van zijn.