Na twintig jaar houdt de Italiaanse slangenliefhebber Terroritmo het voor bekeken: hij vervelt tot Wakinyan. De interesses van zijn nieuwe huid blijven occult, maar nu is het duidelijker dan ooit dat de man een “slag van den indiaan” gekregen heeft, zoals we dat in de jachtvelden zeggen. De naam verwijst naar een Sioux dondergod, en de rituele percussie slaat een brug tussen het spirituele (authentieke instrumenten) en het wereldse (metaalafval). Mannelijke en vrouwelijke vocalen wisselen meertalig van dienstronde, en de toonhoogte van de laatste doet bij momenten aan Hybryds denken. De precussieve dreunmuziek knuppelt ons aardig de juiste richting in, maar de stemmen zijn niet altijd geslaagd: we prefereren ze onherkenbaar vervormd of achterstevoren. Wie echter voeling heeft met meditatief nachtenlang in wouden doorbrengen (tot de geesten van je voorouders je smeken om op te rotten), of graag skyclad de natuurkrachten toechant, mag de oren spitsen. Ondanks de mooie vormgeving van deze gelimiteerde lp (300 stuks waarvan 50 op rood vinyl), hadden we liever een instrumentaal singeltje gehad. Op volle lengte krijgen we immers na verloop van tijd visioenen van dode indianen op een kruiwagen mest, die me sick mompelen.