Films en documentaires kunnen soms een goede bron zijn om geweldige muziek te ontdekken. Moeilijker is het als het proces andersom gaat; als je een soundtrack hoort van een film die je niet kent. Vind je de muziek mooi, dan kan het bekijken van de film net zon deceptie zijn als een verfilming van je favoriete boek. De beelden die je altijd in je hoofd zag worden voorgoed vervangen door de beelden van de film en dat is zelden een verbetering. Misschien moeten we dus maar niet kijken naar de BBC-documentaire The Guga Hunters Of Ness, waar het trio Dead Rat Orchestra deze soundtrack bij maakte. Die soundtrack is namelijk een klein meesterwerk. Dead Rat Orchestra maakte een negental subtiele, spookachtige miniatuurtjes met vaak een viool als basis, waaromheen moeilijk te duiden geluiden de sfeer versterken: allerhande percussie, soms een accordeon of een harmonium. Er wordt veelvuldig gerefereerd aan folk, maar net zo goed aan de postrock van A Silver Mt. Zion en Dirty Three. In de ongrijpbare oeuvres van Die Anarchistische Abendunterhaltung en Peter Broderick zou deze plaat dan ook niet misstaan. De muziek roept visioenen op van eindeloze vergezichten, ongerepte natuurgebieden en striemende, ijskoude regen in het gezicht. En de documentaire in kwestie? The Guga Hunters Of Ness handelt over het Britse eiland Ness, waar jaarlijks wordt gejaagd op vogels die in het Nederlands met de fraaie naam jan-van-gent gezegend zijn. Deze vogel is binnen de EU beschermd, maar voor Ness wordt een uitzondering gemaakt vanwege de inmiddels al ruim 400 jaar oude traditie die de jacht er heeft. We kunnen ons op basis van de muziek gemakkelijk de desolate, melancholieke sfeer van de beelden inbeelden. En we kiezen er met alle liefde voor om het daar ook maar bij te laten.