Het werk van Marielle V Jakobsons is maar weinig opgemerkt aan deze kant van de oceaan en dat is jammer, want haar muziek is zeker de moeite waard. Zo bracht zij vorig jaar onder de noemer Date Palms (met Gregg Kowalsky) het wonderschone Honey Devash uit, en als Myrmyr (met zangeres Agnes Szelag, inmiddels uitgebreid met Helena Espvall van Espers) het niet minder fraaie Fire Star. Maar hier horen we haar solo. Jakobsons speelt elektrische viool met een speciale strijkstok genaamd de K-Bow, waarmee ze tijdens het spelen effecten aan kan sturen. Op deze plaat bedient ze zich echter ook van een synthesizer en dat maakt nogal verschil. Zowel haar vroegere soloplaten (al dan niet onder de naam Darwinsbitch) als bovengenoemde duos neigen naar ambient en klinken sferisch, bijna meditatief. Dit gaat nog enigszins op voor de eerste kant van deze plaat, die wellicht nog het meest aan de betere momenten van Boxhead Ensemble doet denken, maar op kant B zorgt de synth voor een vaste polsslag en is de muziek melodisch, extrovert en hier en daar zelfs opzwepend te noemen. Echt ruig wordt het natuurlijk nooit. Bovendien blijft het geluid ook netjes binnen de lijntjes en schuurt het nergens, maar dat maakt de muziek niet minder spannend. Het zou mooi zijn als deze plaat Jakobsons de aandacht oplevert die ze verdient.