Voor het project Cold Pin spant componist, muzikant en beeldend kunstenaar Eli Keszler metalen draden langs een muur; die draden worden bespeeld met gemotoriseerde hamertjes. Naast de presentatie als installatie, is het instrument ook een basis voor improvisaties die Keszler samen met collega-muzikanten live uitvoert. Onder dezelfde titel is een lp met drie tracks verschenen op het PAN-label. Voor deze opnamen zijn veertien draden met lengtes variërend van 90 cm tot ruim 760 cm. De motorisch bespeelde snaren combineert Keszler met de geïmproviseerde muziek van een ensemble, bestaande uit Keszler zelf, Geoff Mullen, Ashley Paul, Greg Kelley, Reuben Son en Benjamin Nelson. Het resultaat is vooral abstract, met een afwisseling van lange, traag aangehouden tonen vooral van de blazers en uitbarstingen van percussie in dichte clusters. Naar het einde van de eerste, met een klein kwartier relatief korte track, klinkt ook een krassend, nerveus gitaargeluid, terwijl de metaalslagen agressiever worden en een hoge piep naar voren dringt. De tweede track laat eveneens een nerveus ratelen en rinkelen van machine en percussie horen, en ook hier zijn er de aanhoudende tonen van twee blazers, maar het geluid is minder nadrukkelijk, minder zwaar. De langste track is wederom een variatie met dezelfde klanken, maar is gevarieerder in de blazerspartijen al is ook hier van een melodie geen sprake. De metalige percussie klinkt opener en rustiger. De drie stukken van Cold Pin liggen duidelijk in elkaars verlengde, maar variëren onderling verrassend. Keszler en zijn gezelschap bieden geen muziek om bij te ontspannen, maar een intense luisterervaring. Tijdens de Gaudeamus muziekweek, begin september in Utrecht, is Cold Pin live te beleven. Keszler is overirgens genomineerd voor de Gaudeamus Prijs.