De Nederlandse indieveteranen House of Cosy Cushions leiden al acht jaar een wat onopgemerkt bestaan in het thuisland. Deels doordat ze veel tijd in Ierland doorbrachten frontman Richard Bolhuis woonde daar vijf jaar lang en deels door hun grillige, experimentele geluid. Met een trombonist en violist in de vaste bezetting schoof hun werk regelmatig tegen dat van De Kift en Nick Cave op zijn vuigst aan. Op vierde plaat Haunt Me Sweetly hebben ze het experiment wat ingeperkt, en schuiven ze op richting broeierige indierock, waarin de meeste aandacht gaat naar Bolhuis mooie gitaarpartijen. Opvallend veel nummers zijn bovendien instrumentaal. Als er gezongen wordt, klinkt het als Low en Codeine. De nummers zijn, een paar uitzonderingen daargelaten, dan ook vrij sober en minimalistisch. De band weet zo met weinig middelen een fraaie dromerige sfeer neer te zetten en dat is knap. Maar het materiaal blijft soms wat schetsmatig, en dan bekruipt toch het gevoel dat de band met iets meer inzet een extra akkoordenwisseling hier, een uitgebreider arrangement daar meer had kunnen bereiken. Haunt Me Sweetly zal dus waarschijnlijk weinig veranderen aan het carrièreverloop van de band, maar hun eigen nichepubliek zal er weer even zoet mee zijn.