Het project Pollaroid Patsi is multi-instrumentalist Geert Waegemans eerste uitstap naar popmuziek. De lijst medewerkers is indrukwekkend: onder meer Rudy Trouvé, Cesar Janssens, Nathalie Delcroix, Chris Lomme, Pavel Fajt, Bert Bernaerts, Koen Van Roy, Nina Vandenbempt, Lo Meulen, Lina en Livia Frazao de Castro en Joanna Termonia spelen mee, maar dit is vooral het werk van Waegeman zelf. Ook erg aan te bevelen is het bijzonder fraai vormgegeven bijhorend collageboek gemaakt door Joke Termonia.
Al in de eerste halve minuut van ‘Electrique’ krijgen we vette slides uit een spaghettiwestern, echo’s van de urban chamber music van Cro Magnon en de herinnering aan Univers Zéro geserveerd. In het volgend nummer, ‘Maybe’ duiken de echos op van Can en Kraftwerk. Zo gaat het de hele tijd door. Een trein rijdt door tijd, ruimte en door het muzikale landschap. Een staalkaart, een lange en fantasievolle reis door de klankenwereld van een uniek kunstenaar. Met zijn unieke melange van folk, hedendaagse muziek en drum ‘n’ bass maakt Geert Waegeman een heel eigen sound. Typerend zijn de zachte klank, het gebruik van ambient zoemtonen en melodieuze percussie, het spel met zware bassen en het gebruik van gevonden geluiden. ‘Electronique’ klinkt weelderig, kaleidoscopisch, sprankelend en vindingrijk: een instant klassieker.
(DdP)