Zouden de muziekliefhebbers die nederig hun hoed afnemen als ze de letters FAC in een catalogusnummer ontwaren, ook het singeltje FAC 17 kennen? We hebben het over Sex Machine, het debuut van het Britse Crawling Chaos, dat in 1980 op Factory Records werd uitgebracht. Hun zogenaamde art-rock werd door de Mancunians echter te moeilijk bevonden. Via een kort omwegje langs Factory Benelux/Les Disques Du Crépuscule (waar ze nochtans op hun plaats waren in het gezelschap van onder andere Tuxedomoon) eindigden ze in eigen beheer en helaas ook in obscuriteit. Hierbij geholpen door de Britse muziekpers die steevast lelijke dingen schreef waarin de combinatie saai, intellectueel en kort haar voorkwam. Uiteindelijk was een meer dan oppervlakkige kennis van de cassette-ondergrond nodig om de naam eind jaren 1980 af en toe nog eens tegen te komen op één of andere verzamelcassette (onder andere van EE Tapes). Deze compilatietracks krijgen nu het gezelschap van een heel album onuitgegeven materiaal uit 1987. Vader Tijd heeft zijn werk gedaan, en de oprichter Jeff Crowe is al twee jaar begraven, maar toch is nog steeds te horen waarop de mensen destijds hun tanden stukbraken. Crawling Chaos was nooit extreem, maar wel steeds eigenzinnig: én new wave song én typische jaren 1980 saxpartijen, maar evengoed melige riedeltjes, synthesizerexperimenten en samples. We hopen in elk geval dat deze gelimiteerde (500 exemplaren) cd een verdiend volglicht werpt op deze ten onrechte vergeten groep. Zeker fans van Dark Day en Minimal Man zullen aangenaam verrast zijn.