Kody Nielson is de Nieuw-Zeelander die achter de naam Opossom schuil gaat. De man maakte acht jaar deel uit van het inmiddels opgeheven en tot duo verworden The Mint Chicks, samen met zijn broer Ruban, die ondertussen Unknown Mortal Orchestra oprichtte. Hij was er multi-instrumentalist en frontman tegelijk en maakte met die band een soort experimentele artpunk. Genoeg van dat, tijd voor iets anders. Kody wil een ander pad bewandelen en ruimte zoeken en vinden om zijn eigen smaak te laten primeren. En Electric Hawaii bewijst dat die smaak uitermate eclectisch is door de enorme waaier aan genres die Kody en zijn team op de plaat tentoonspreiden. Psychedelische pop vormt echter de grondlaag in de tien nummers, waarna alles als bovenlaag kan dienen. En dat varieert van op de jaren 1950 geënte pop, lo-fi, postpunk, kermismuziek tot slijmballenrock uit de jaren 1970. Kodys vader Chris, die ook al bij wijlen assisteerde bij The Mint Chicks, speelt hier sporadisch trompet en het maffe fenomeen Bic Runga, een popster uit Auckland die op het einde van de jaren 1990 haar carrière begon, werd als gast aangetrokken. Samen blikten ze Electric Hawaii in, dat naar perfectie strevende pop op organische wijze vermengt met het eerder experimentele geluid dat Kody beoogt. Het merendeel van de zang zit gedrenkt in dikke lagen reverb, een bewuste keuze om de behoorlijk normale popliedjes minder gepolijst te doen klinken. Daartoe dienen de her en der opduikende tierelantijntjes net zo goed. Toch zitten ze de groovy en aanstekelijke deuntjes niet in de weg. Zonder de opsmuk zou Opossom redelijk doordeweekse liedjes voor de indiehitlijsten hebben gemaakt, die ergens tussen Flaming Lips en late Beach Boys zweven.