Coda (For WK) verscheen eerder dit jaar als sluitstuk van een gelimiteerde vinyl-editie van Mathieus album A Static Place (GC#103). Op dat album verwerkte hij opname van oude klassieke 78-toerenplaten tot een verzameling ambient-composities, waarin het bronmateriaal niet of nauwelijks meer te herkennen was. Zo ook op dit coda; een sonate van Beethoven is verworden tot een spel van traag schuivende drones en langzaam opwellende tonen. Maar waar het album vooral een prettige en warm was, bieden deze twintig minuten een meer vervreemdende ervaring. Er is een constante spanning in hoe de klanken combineren, en bovenop de golven laag- en middentonen drijft een laag van sissende ruis, die soms tegen het ultrasone aanschraapt. Mathieu komt daarmee meer in de buurt van de glaciale klanken van Thomas Köner en Biosphere dan op zijn album, en het mooie Coda is deze zelfstandige ep-release dan ook zeker waardig.