Herfstmuziek, indierock waar tegenwind in doorklinkt en koude regenslag op het voorhoofd voelbaar is: het Zwolse Swelter leunt op Amerikaanse indiepop, Americana en Europese pop noir. Met name de laatste twee klinken door in de polder-Europeana van dit Nederlandse kwintet. Tindersticks in samenspel met The National, terwijl op de achtergrond Calexico zich warm draait. Een op zich mooie combinatie die tien goed gearrangeerde indierocknummers oplevert, maar waarin voortdurend overduidelijk is dat we hier met een Nederlandse band te maken hebben. Het geluid heeft ondanks een zeer Amerikaanse ondertoon een zweem van Excelsior over zich, iets wat voornamelijk ontstaat door de wijze van zingen. Duidelijk is wel dat Swelter zich met de tweede cd op de doorbraak inzet met een erg mainstream en weinig verrassend geluid. Duistere herfstklanken weliswaar, maar nooit tegen de haren in wrijvend of het scherpst van de snede opzoekend. Best jammer, want dat had Swelter en deze plaat net iets boven de middelmaat en het voorspelbare uitgetiteld. Nu is het een mooie soundtrack voor de herfst zoals er elk jaar een mooie soundtrack voor de herfst uitkomt, die tegen de volgende herfst weer vergeten is.