In 1982 startten Wim Dekker en Pieter Mulder van de Hollandse Ultra-helden Minny Pops met het zijproject Smalts, een uitlaatklep voor alles wat zij meenden niet kwijt te kunnen bij de Pops. In dat jaar verschenen er vier ‘Werktitels’ op het huislabel Plurex en twee op de gevierde compilatie ‘VPRO’s Radionome’, een inmiddels felbegeerde collector waarvoor hypotheken worden afgesloten. En dat was Smalts, zo leek het, totdat twintig jaar later het eerste echte album verscheen en er meer volgden. De dagen van de industriële postpunk zijn verruimd met akoestiek, songs, klassiek en elektronische filmmuziek, met gelukkig nog altijd genoeg gekte, maar dan verdrongen naar de achtergrond en uitgesproken in teksten. ‘Bronze Age Nursery Rhyme’ verzamelt die periode vanaf 2002 met materiaal geplukt van ‘It’s Good To Be On A Well-Run Ship’ (over de tragedie van de verongelukte Russische atoomonderzeeër Koersk), ‘De Rijpe Sterren’ (een hommage aan dichter en vrijdenker Louis Lehmann) en ‘Nevelglans’ (op teksten van onder andere Gerrit Achterberg, Jan Arends en Hugo Claus). Er komt van alles voorbij: poëtische ballades, soundscapes, abstracties en dansvloerschuimers. En toch klinkt ‘Bronze’ als een geheel, alsof het een nieuw album van de band betreft. Wie houdt van Beequeen, Kreng en The Residents en soms een minder geslaagd liedje kan verteren, heeft een klasse-overzicht in handen van twee heren die dwars en eigenzinnig zijn blijven spelen. In de wilde jaren 1980 alleen met geluid, in de jaren 2000 ook met taal. Nederlandse pracht dus, overigens om duistere redenen verschenen op het Amerikaanse label Kill Shaman.