Laat hier vooral geen misverstanden over bestaan: covers haten we nog hartgrondiger dan retrospectieve compilaties, maar we houden van Laibach! Al vrij vroeg in hun carrière ontdekten de Slovenen de kracht van het totaliseren en Germaniseren van andermans (pop)muziek. De cd An Introduction borstelt door drie decennia, en harkt vijftien kenmerkende covers bij elkaar. De meest recente aanval, gericht op de electroklassieker Warm Leatherette van The Normal mag veelbelovend openen, maar dan slaat al snel de moeheid toe, omdat we het cement missen dat deze individuele covers wel doet standhouden als ze deel uitmaken van een conceptueel album. En zelfs in de loodzware versie van een Creatieve Illusie van Strikte Institutionaliteit, blijven songs als Mama Leone of The Final Countdown onverteerbare draken. Of het nu gaat om nationale hymnen (Das Lied Der Deutschen, God Save The Queen) of The Beatles (Get Back, Across The Universe), Laibach blaast het origineel op tot een zeppelin van Hindenburg-proporties. Omdat niets heilig is, covert Laibach ook zichzelf: Brat Moj wordt een Kraftwerkiaanse Bruderschaft. Zelf blijven we het meest overtuigd van Laibachs coverkraft wanneer ze humor combineren met bombast in een prikkelend aura van politiek incorrect gevaar. Onze voorkeur blijft dan ook uitgaan naar de sterke jaren 1980 triptiek die deze cd afsluit: twee versies van Live Is Life van Opus, en vooral het alles verpletterende Geburt Einer Nation dat ooit gewoon One Vision van Queen was. Ook het feit dat het artwork een cover is, bevalt ons zeer.