Zullen wij u eens wat vertellen? Al die hippe milieugurus van vandaag, die denken innovatief te zijn met het optimaliseren van hergebruik, en met hun wieg tot wieg-filosofie waarbij gebruikte materialen nuttig ingezet worden in een nieuw product, zijn bijlange niet zo baanbrekend als ze zelf denken. De voorbije jaren perfectioneerde de Canadese draaitafelkunstenaar Kid Koala immers al het proces van recyclage, door met de meest uiteenlopende flarden oude muziek nieuwe nummers te maken. 12 bit Blues levert eens te meer het bewijs van de man zijn bekwaamheid. Om het voor zichzelf spannend te blijven houden, legt Kid Koala zichzelf steeds enkele restricties op. Zoals de titel laat vermoeden, beperkte Kid Koala zich ditmaal tot de bluesmuziek. Hij pompte zijn SP-1200 – de Rolls Royce Silver Shadow onder de samplermachines – vol stokoude blues en vervormde ze vervolgens tot nieuwe creaties die hij kruidde met wat subtiele scratches en beats. Het siert de Canadees dat hij hierbij niet kiest voor een te drukke aanpak, maar de melancholieke emotie laat primeren. Het meest verbazende is dat hij deze nummers in één ruk opnam, zonder er achteraf iets aan te wijzigen. Akkoord, er zitten een aantal minder geïnspireerde stukken tussen (6 Bit Blues, 10 Bit Blues), maar alles bij elkaar genomen is dit een erg genietbaar album, dat laat horen dat Kid Koala al lang niet meer de poor mans DJ Shadow is. 12 bit Blues is recyclage van de beste soort. Zou je dit album met ecocheques kunnen betalen?