Europ Europ is een enigma. Informatie is schaars. Ze komen uit Noorwegen, de kern bestaat uit twee leden, ze zijn actief sinds 1996 (initieel nog als Europe Europe) en ze hebben een handvol releases op hun conto. Meer is er niet te vinden. Wat ze produceren, is al even moeilijk te definiëren. Op de 10inch Mellowharsher balanceren ze tussen functionele noise, lo-fi industriële muziek, rauwe, vreemdsoortige soundscapes en zelfs abstracte folk. Zoals de bio terecht opmerkt, serveren ze industriële muziek zonder te vervallen in donkere gothic; en zonder te verzanden in flauwe dansmuziek. Mellowharsher is mooi én confronterend, aangrijpend én steriel. Troostend en angstaanjagend; beklijvend én tegelijkertijd afstandelijk. De rituele en zelfs occulte ondertoon hebben ze gemeen met Coil en de som van dat alles maakt van Mellowharsher misschien wel één van de opmerkelijkste releases van dit jaar.
Cheminement De L’Extase is het tweede en laatste postume album van La Mort De LHippocampe, het project van Jérôme Fontan fans van electro kennen hem ongetwijfeld van zijn releases als Porn.Darsteller op Invasion Planète. De opnames ervan vonden plaats vóór die van Symphonie Neuronale, maar het was de uitdrukkelijke wens van Fontan dat dit album als laatste zou worden uitgebracht. Was Symphonie Neuronale een bont amalgaam van cabaret noire, avant-garde, surrealisme en Dadaïsme met verwijzingen naar het vroege werk van Cabaret Voltaire en het dilettantisme van Die Tödliche Doris– al een behoorlijk stugge kuitenbijter, dan is deze nieuwe helemaal een harde noot om te kraken. De moeilijkheidsgraad van de twee lange nummers gaat namelijk flink de hoogte in. Voor de ene is het spel van industriële noise, analoge elektronica, spoken word en flarden klassieke en Middeleeuwse muziek ongetwijfeld te veel van het goede. Cheminement De L’Extase zoekt immers de grens op van het (geforceerd) kunstzinnige en dan loert de uitdrukking arty farty al gauw om de hoek. Wie echter niet bang is van experiment en niet gillend wegloopt bij het horen van teksten van Hildegard von Bingen krijgt een best wel interessante en eigenzinnige inkijk in Fontans muzikale koker.
Complexloos dansen mag/kan er gerust op Les Années Folles, een feel good compilatie met zes nummers die op de benen mikken met electro en Italo disco als voornaamste sfeermakers. Sololust, Gold Zebra, Cute Heels Feat. Devon Disaster en Terminal Twilight zitten in het eerste kamp, met het geluid van Pet Shop Boys, Chris & Cosey en New Order als voornaamste lichtbakens. Tobias Bernstrup en Velvet Condom nemen de zaken wat luchtiger op, maar vallen op geen enkele manier uit de toon. Leuk visitekaartje voor het nieuwe sublabel van Enfant Terrible!