Het Sahel Sounds label begint zijn zaakjes goed op orde te krijgen en releases volgen bijgevolg elkaar snel op. Nog eens drie vinyljuweeltjes zijn tot ons gekomen door het grondige veldwerk van Christopher Kirkley. In het verre Timboektoe, diep in Mali, speelt Agali Ag Amoumine de Takamba, een opzwepende folklorische stijl van ritmische snaarmelodieën en simpele percussie die stevig met elkaar verweven worden tot een transcendentale geluidsbeleving. In twee kantjes van twintig minuten zonder ophouden vliegen scherpe, straffe tokkels op de elektrische Tehardent luit ons weelderig om de oren op het ritmische getik van de kalebas. Machtige hypnotische klanken die geen enkele lo-fi psychedelicus kan weerstaan en we zijn dus verkocht. Bij Alkibar Gignor gaat het er iets rustiger aan toe; niet voor niets heet de plaat ook ‘De Vrede’. De leden van deze Malinese garagerockband waren ooit de leerlingen van Afel Bocoums band Alkibar, maar die rol zijn ze allang ontgroeid. Inmiddels zijn ze de ‘stadsband’ van Niafounke geworden, de stad van de late meestergitarist Ali Farka Toure; hun thuisgemaakte songs zijn nu allemaal meegezongen hits in Timboektoe en ze toeren graag het platteland af voor concertjes in kleine dorpen. Hun rake geluid wordt afgewisseld met akoestische ballades en lo-fi songs in versterkte sferen. Rauwe songs als ‘Adibara’, ‘Aniya’ ‘Zeinabou’ en ‘Tamala’ brengen een pure portie garagerock in woestijnsferen en in gedachten zien we het publiek al wild rondspringen in een dikke stofwolk. Kalme songs zoals ‘Adounia’, ‘Lahidou’ en ‘Dakou’ zijn dan de parels die ons subtiel hypnotiseren en waar de tijd even stil komt te staan – een zalige eeuwigheid. Dan is het tijd voor een mooie verzamelplaat met de liefdesbetuiging ‘Laila Je T’Aime’. Hierop komen een paar bekenden ons tegemoet via songs van Amanar en Alkibar Gignor, aangevuld met nobele onbekenden en poëtische namen als Souleyman Niafounke, Le Dental Orchestra, Le Marchand Du Soleil, Hamadth Kah Abba Garganda en Lewelewal De Podor. Stuk voor stuk prachtige lo-fi opnames in intieme openluchtsessies met lokale gitaarminstrelen. De gitaar is in de Sahel het belangrijkste instrument, maar tegelijk het moeilijkst te vinden; snaren zijn schaarser dan goud en zowat elke bespeelde gitaar is kapot, maar ze vertellen wel allemaal de levensverhalen van notoire vorige eigenaren. Het is het instrument voor de rebellen ook, de nachtraven en de vernieuwers; en wordt door de lokale zedelijke samenleving met argusogen bekeken terwijl de muziek toch tot de buurtcultuur van de Sahel behoort. De gevonden muzikanten hebben elk hun eigen verhaal, van oorlog tot gedwongen exodus, familietradities of andere omzwervingen, allemaal in persoonlijk detail beschreven door Kirkley in het bijgevoegde boekje. De plaat bestaat vooral uit akoestische songs met hier en daar een versterkte song waarvan geen enkele werd opgenomen in een studio. En maar goed ook, want het tastbare lo-figeluid straalt van oprechte warmte. Sahel Sounds weet perfect uit welk vaatje de sterkste thee te tappen en we toosten erop dat dit project nog lang geen einde mag kennen.