Als onder andere Funckarma en Quench struinen de Nederlandse boers Don en Roel Funcken al meer dan tien jaar de grenzen van de elektronische muziek af. Dat heeft een indrukwekkend oeuvre opgeleverd, dat de twee van IDM naar experimentele dubstep heeft gebracht. In zijn eentje laat Roel de bassen graag diep grommen, voor de beenspieren, maar net zo goed voor de hersenen. Asynchrone ritmes zijn veeleer regel dan uitzondering. In vergelijking met langspeeldebuut Vade uit 2010 is Mercury Retrograde minder hard en direct, maar dieper en experimenteler. Geen wonder dat het album verschijnt op het Amerikaanse Schematic-platenlabel van producer Phoenecia. Past perfect. Funcken toont zich er net zo eigenwijs als de labelbazen die begin deze eeuw furore maakten met elektronische experimenten op onder andere Warp. Laat er geen misverstanden over bestaan: dit album is wonderschoon. Funcken kent de bass music inmiddels tot in de details en doet niet mee aan hypes. Hij lonkt naar brostep en post-dubstep, solliciteert naar een plekje naast Flying Lotus en Gaslamp Killer, maar flirt daarna weer net zo intens met de industriële dub van The Bug en abstracte dubstep van het Hyperdub-label. En dan is er nog die donkere IDM/ambientkant van Funcken die doet denken aan de vroege Funckarma. Op deze tweede verricht hij pionierswerk: hij verkent subgenres, wikt ze, weegt ze, gebruikt ze, misbruikt ze en kiest daarna een eigen weg.