Ach ja, die Engelse taal. Het is eigenlijk van de zotte dat we ons leven volproppen met vrijwel louter Engelstalige muziek en films. En als we dan eens zelf muziek of films maken, zijn we zo onzeker geworden over onze moerstaal dat we het ook maar gelijk in het Engels doen. Gelukkig zijn de Fransen wat minder bescheiden als het om hun taal gaat en zijn er nog bandjes als Baden Baden. De band debuteert met Coline, een plaat met evenveel Frans- als Engelstalig is. Dat is prettig, want het geeft een origineel puntje aan een geluid dat we voor de rest wel al behoorlijk vaak gehoord hebben. Niet dat dat laatste enorm storend is. In ieder geval de eerste helft van de plaat is gevuld met uitstekende indiepopliedjes die ons nostalgisch doen terugdenken aan het dEUS ten tijde van The Ideal Crash en de gitaarmelodieën van iemand als Johnny Marr. Zie bijvoorbeeld het met een onweerstaanbare refrein gezegende Good Heart, waarin we ons zelfs nu eens niet storen aan de wat opzichtig filmische productie met nepstrijkers en alles erop en eraan. Helaas worden de echt sterke melodieën naarmate de plaat vordert steeds schaarser en komen er steeds meer vervelend voortjakkerende generieke liedjes voorbij. Coline is zodoende meer een goede ep, uitgerekt tot meer dan het had moeten zijn. Misschien volgende keer een echt goede plaat, heren?