Voor zij die zaten te wachten op een nieuw album van Vitalic. Je kan beter de vorige plaat opleggen, luisteren naar het kleurenspektakel van LMFAO of beter nog de nieuwe van Goose. Vitalic heeft geen wonderbaarlijke nieuwe stappen genomen. Integendeel, hij herkauwt – derderangs – alles wat de Franse dancescene ooit leuk maakte, smijt er een moddervette foute bass over en denkt het te kunnen opsmukken met flauwe en hemeltergende vocals. Herkauwen kan leuk zijn, maar in het geval van Rave Age leidt het tot harteloze, juist getimede beats die de hielen van de allang vergeten hitparade gretig likken en daardoor zelfs niet kan bezielen.