Negentien nummers. Een half uurtje. Meer heeft Pig Destroyer niet nodig om onze trommelvliezen aan gort te rammen. Het eten stond op tafel, klaar voor de avondmaaltijd. Moeder is nog niet huis, die moet laat werken en vindt het eigenlijk nog zo rustig om nadien te kunnen eten, als de chaos van drie kleine mannen onder de zeven jaar, voorbij is. Ze bevechten elkaar voortdurend met woorden, hebben overal commentaar op en luisteren vooral niet naar wat vader zegt of wil. En de oudste had zin in een beetje kabaal, om hem rustig te maken. Zei hij zelf. Zet nog eens Pik de Strooier op, dat is luid en snel. Zijn Engels is nog niet optimaal, zijn muzikale smaak wel. Laat nu net Book Burner op het stapeltje nog te recenseren en te beluisteren liggen. Uiteraard krijgt hij wat hij wil: uitermate brutale en agressieve grind waarin geen moment aan verpozing wordt gedacht. Kabaal is het ongetwijfeld voor niet geoefende oren. Snel ook. Niet de snelste ooit, verre van, en ook niet de meest technisch onderlegde muzikanten, maar wat doet het er toe? Ze zijn al vijf platen lang uitermate efficiënt in hun extremiteit en bovendien ook nog eens onmiddellijk herkenbaar. Dat ligt voor een groot deel aan J.R.Hayes heel herkenbare brulstem natuurlijk. Scott Hull, ook actief in Agoraphobic Nosebleed en Anal Cunt, spuwt zijn gitaarriffs met massas uit zijn vingers terwijl de nieuwe drummer Adam Jarvis (Misery Index) zijn uiterste best moet doen om alle tempowissels te volgen. Blake Harrison schreeuwt hier en daar wat mee maar zorgt vooral voor storende noise-elementen die perfect bij Pig Destroyers verschroeiende geluid passen. En hij maakt meteen een bassist overbodig. We zouden hem waarschijnlijk niet eens opmerken. Baltimore Strangler, Iron Drunk, Kamikaze Heart, het laat de kleine mannen eten zonder morren. Richard Johnson en Katherine Katz (beide Agoraphobic Nosebleed) en Jason Netherton (Misery Index) leveren een gastbijdrage. Klaar met eten, cd gedaan, kabaal over. Missie geslaagd.