Vier jaar mocht het duren na ‘Cream Cuts’ (2008), voordat de vermomde disco van Tussle, het viertal uit San Francisco, wederkeert op een nieuw album. Zij debuteerden in 2004 met Kling Klang op het Troubleman Unlimited label, maar vond snel onderdak bij Smalltown Supersound dat nu hun vierde langspeler op de markt brengt. Op de eerste platen bouwde de band dansmuziek rond een verzengende baslijn, heftig geïnspireerd op de New Yorkse nachtgeluiden uit de vroege jaren 1980. De heren verwezen niet alleen naar postpunk à la Liquid Liquid, maar ook naar de de oerdub van Lee Perry en krautrockmagie van Can, en vermengden de invloeden met een fikse dosis house en techno. In het kort gezegd postpunkdansmuziek van weleer. Een band voor clubvloeren dus en ook ‘Tempest’ beweegt zich in disco- en technocontreien gespeeld door bas en drum, al wordt er ook rustiger vaarwater opgezocht met tracks als ‘Yume No Muri’ en ‘Yellow Lighter’. En toch, ondanks alle referenties naar toen, lijkt de koek van Tussle enigszins op te zijn, want niet alleen voelt de plaat met ‘slechts’ zeven tracks wat aan de korte kant, ook de inhoud kan de charme van de eerste twee platen al lang niet meer overstijgen. ‘Tempest’ is met uitzondering van de briljante opener een flauwe herhaling wat we al eerder hebben gehoord, met gevolg dat het niet meer wordt dan een onbevredigend ok-gevoel.