Funeral Mouth is de opvolger van The Darkest Of Grays uit 2010 voor het Duitse Planks. Hun derde plaat en het is er eentje die ongetwijfeld tussen de plooien van de vele releases in het sludge en postmetalgenre zal vallen. Eertijds speelde Planks pure sludge en eigenlijk hadden ze het beter volgehouden. Zeker als we voor het eerst een plaat van de band in handen krijgen, net op het moment dat het zeer lang verwachte werk van Neurosis net in de schappen ligt. Dan mag je als band nog zo magistraal uit de hoek komen, het maakt geen sikkepit uit. Niemand komt tot aan de enkels van Honor Found In Decay. Dat is ook niet moeilijk want we hebben met Neurosis met de grootmeesters van het genre te maken. en dan mogen de Duitsers rammen, slaan, schreeuwen en proberen variatie in te brengen, het album blijft grotendeels in de achtergrond hangen. Uiteraard willen we niet bevooroordeeld te werk gaan en gooien het schijfje ettelijke malen opnieuw in de cdlade. En zo ontdekken we toch mooie stukken die blijk geven van pogingen tot originaliteit. Dit doet het trio, Frank Hörsch op bas, Benjamin Hintz op drums en Ralph Schmidt op gitaar en zang, door invloeden van black metal en grunge te verweven met de oorspronkelijke sludge en crust. En soms lukt het: I Only See Death In You of An Exorcism Of Sorts zijn voorbeelden van wat een band in dit genre teweeg kan brengen. Scythe Imposter of het instrumentale The Spectre (Black Knives To White Witches) laten dan weer horen hoe het niet moet. Uiteindelijk is Funeral Mouth een plaat die vijf goede en vijf zwakkere songs bevat. Een net niet onvoldoende.