Andreas Dorau beklaagt zich nog frequent de song Fred Vom Jupiter. Hij schreef het nummer toen hij zestien was en het werd onverwacht een megahit. Hij werd gebombardeerd tot het boegbeeld van de Neue Deutsche Welle en het liedje, dat in ieders geheugen blijft hangen na het te hebben gehoord, blijft hem achtervolgen. Het zorgde ervoor dat hij een aantal jaren niets met muziek te maken wilde hebben, tot de oprichter van Ata Tak (Moritz Rrr) hem weer enthousiast wist te krijgen. Ondertussen had Dorau een grote verzameling platen aangelegd, met de focus op de jaren 1960. Hij wilde graag zijn idool Roy Wood (The Move, ELO) als producer, maar toen dat uiteindelijk toch niet doorging, kwam hij via de invloed van David Cunningham (The Flying Lizards) bij Michael Nyman terecht, die na het beluisteren van wat Dorau al had gemaakt, onmiddellijk aan de slag ging als arrangeur. Nyman is er mee de oorzaak van dat Demokratie, dat oorspronkelijk verscheen in 1988 (op Ata Tak), popliedjes bevat die weliswaar teruggrijpen naar de jaren 1960, maar toch helemaal anders klinken. Dorau kon het, net als Nyman, niet laten om te werken met vreemde arrangementen, kronkelige melodieën met weerhaakjes en soms ietwat bizarre teksten. De mix van pop en modern klassiek op zijn Nymans zorgt frequent voor een verrassende insteek. Het titelnummer bijvoorbeeld, of Sucht Eure Tat. Twee bonusnummers ronden de plaat af. Ärger Mit Der Unsterblichkeit verscheen dan weer in 1992, eveneens op Ata Tak. Het was zijn vierde plaat, en hij liet zich inspireren door de technologie van het samplen en DIY. Het was tevens zijn eerste samenwerking met Tommi Eckardt (Die Alternativen Arschlöcher, 2raumwohnung), die zeer goed met de mixtafel overweg kon. Destijds probeerde men dit album als techno aan de man/vrouw te brengen. Een miskleun zo blijkt. Er zijn uiteraard invloeden van de tijdsgeest, en dus van house en techno, maar het speelse karakter van The Residents en de eigenzinnige geest en werkwijze van Dorau zelf maakt ook deze plaat tot een vreemd staaltje popmuziek. Enige struikelblok is misschien de keuze voor zijn moedertaal, het Duits, al is dit album best genietbaar zonder er een woord van te begrijpen. Zeker met liedjes als Menschenschicksale, dat zeer verslavend werkt, en het met dub overgoten Das Ist Das Wirkliche Leben, bevat ook dit album van Andreas Dorau een paar onvergetelijke tracks. Ook hier twee bonusnummers, die perfect in de lijn liggen van het voorgaande.