De 22-jarige Daniel Bachman is nog een vrij nobele onbekende gitarist in het kleine fingerpickwereldje. Via banjofolk en drones kwam hij tot zijn huidige gitaargeluid dat hij naar eigen zeggen omschrijft als ‘psychedelic Appalachia’. Bachman is afkomstig uit Fredericksburg, Virginia, dezelfde stad waar niet toevallig ook de late Jack Rose vandaan kwam en duidelijk een belangrijke inspiratie vormt. Eerder speelde hij in het voorprogramma van Jack Rose en ontwierp zelfs de hoes voor ‘Luck In The Valley’, uitgegeven na Roses vroege dood. Reden genoeg dus voor labelleider Harris Newman om Bachman op te nemen in de Tompkins Square familie waar snaarstrelers altijd thuis zijn. ‘Seven Pines’ is een plaat die bestaat uit zeven gitaarcomposities die van begin tot eind de geluidssfeer van Rose ademen als een voortzetting van diens straffe speelstijl en is zelfs opgenomen in Philadelphia, het laatste thuishonk van Rose. De opener ‘Copperhead’ steekt direct van wal met een stevige myriade van doorklinkende snaren in een uitgesponnen compositie, terwijl ‘Seven Pines’ingetogen begint om dan via rake omslagen in een al even rammelend stuk te veranderen. ‘Sun Over Old Rag’ roept de geest van Rose op met een glijdende bluesmelodie waar harmonieuze drones en meetrillende snaren voor een gewichtige achtergrond zorgen. Het stuk ‘Long Night I’ behoudt de rust met tragere en lange snaarstrelingen van hemelse helderheid, terwijl er in ‘Mount Olive Cohoke’ een donkere sfeer van onrust heerst alsof er bandieten op komst zijn. In ‘With Signs Following’ overheersen dreigende snaardrones, aangedreven door vingervlugge tokkels van scherpe snaren. De afsluiter ‘218 To Caledon’ is opnieuw een doolhof van melodieuze snaarstrelingen, achterliggende meetrillende drones en een blik op de oneindigheid. Een zeer geslaagde plaat die zeker de deuren zal openen voor deze jonge minstreel.