Met een carrière als die van Jello Biafra, ooit boegbeeld van The Dead Kennedys en sporadisch actief met diverse bands en vooral met spoken word, is het niet verwonderlijk dat hij iets zou aanvangen met de Occupy-beweging en de internetgroep Anonymous. Het hoesje van de ep spreekt uiteraard voor zich, en de woordspeling zal ieder die het wereldnieuws een klein beetje volgt, meteen duidelijk zijn. Het titelnummer is een hommage aan de Occupy-beweging, en is bedoeld om ook in een akoestische versie op betogingen te scanderen en te zingen. Het nummer zit dan ook heel eenvoudig in elkaar, om iedereen de gelegenheid te geven uit volle borst mee te brullen. Er bestaan ondertussen heel wat versies van de song, waarvan de definitieve op het aankomende album White People And The Damage Done zal prijken. Muzikaal is de band uiteraard trouw aan zijn pioniersverleden. De band bestaat nog steeds uit gitarist Ralph Spight (Victims Family, Freak Accident, Hellworms), tweede gitarist Kimo Ball (Freak Accident, Mol Triffid, Griddle), bassist Andrew Weiss (Rollins Band, Ween, Butthole Surfers) en de nieuwe drummer Paul Della Pelle (Helios Creed, Ruin, Nik Turners Space Ritual). Dat Biafra nog steeds vitriool kan spuwen, bewijst de tweede song: Barackstar OBummer. In onvervalste Kennedystraditie spuwt Biafra zijn ongenoegen over een hardcore-ondergrond. Samen met zijn maten van D.O.A. komt We Occupy nog voorbij, om dit voorproefje af te sluiten. Het is voor ons Europeanen allemaal een beetje gewoontjes, omdat op het continent anders met politiek wordt omgegaan dan in de Verenigde Staten. Het blijft echter leuk dat Biafra nog steeds zijn mening uitschreeuwt, er niet voor terugschrikt duidelijke standpunten in te nemen en ook muzikaal nog wel iets te vertellen heeft. Overdonderend is dit al lang niet meer, overtuigend uiteraard wel.