Het is drie jaar geleden dat Applescap indruk maakte met A Mishmash Of Changing Moods. 21 was Pascale Terstappen en hij bracht bij Traum Schallplatten zijn tweede plaat uit. Met zijn debuut A Slaves Commitment een jaar eerder zette hij al zijn eerste stappen in het experimentele techno- en dancemilieu. Applescal verwierf naam als hij die maar al te graag een dromerige zweem over zijn beats laat hangen en vervolgt dit verhaal sterk met Dreaming In Key. Die dromerige zweem blijft alvast over zijn songs gedrapeerd. Toch lijkt hij het belang van de dansvloer ontdekt te hebben. Zo schuift Applescal niet alleen dichter aan bij Nathan Fake en Dominik Eulberg die ook van kristalheldere en verfijnde elektronica hun handelsmerk gemaakt hebben, maar kan nu ook moeiteloos Apparat aan zijn vergelijklijstje toevoegen. En dat is een compliment. Waar voorheen Applescal zich wel eens durfde te verliezen in overdreven dwalen, houdt hij het – naar zijn normen – simpel. De ijle vocalen op Vintage Clown Shadow Hunters slepen de song langsheen het door Tri Angle-bestuifd poptronicaveld, terwijl het hyperkinetische Spring And Life smeekt om op gedanst te worden. Thanks For Fun is hartverwarmende, dansbare eenvoud. Een track die zo aardig in de oren klinkt alsof de song al jarenlang meegaat. Wat je meteen ook van de ganse plaat kan zeggen. ‘Dreaming In Key’ klinkt namelijk niet nieuw, maar vertrouwd. Hoe dan ook, op een of andere manier blijft Applescal verbazen, ook al bouwt hij steeds met dezelfde fundamenten zijn dromerige danceplaten en blijft het eindproduct een hulde aan vervaagde kleuren en waanbeelden. Dreaming In Key is anders en toch klinkt het als het logische vervolg. Hij vaart voorzichtig een nieuwe route en ook al is hetzelfde land opnieuw in zicht, de reis is fantastisch en onderhoudend.