Inmiddels ruim een eeuw geleden werd de Amerikaanse avant-gardecomponist John Cage geboren. De man zou uitgroeien tot dé inspiratiebron voor een hele zwik hedendaagse klankenkunstenaars, waaronder de Australiër Lawrence English. For/Not For John Cage is dan ook opgevat als een ode aan de leermeester en refereert royaal aan Cage. Zo past English het ethos van de reductie toe; net als Cage gebruikt hij ruis, stilte en toeval als compositorische structuurelementen. De klemtoon ligt hierbij vrijwel op de act van het luisteren zelf. Er is steeds die vraag naar betrokkenheid van de luisteraar, zo vraag je je af of die subtiele drone op het einde van Entoloma abortivum er werkelijk is, of het gaat om de eerste symptomen van opkomende tinnitus. Dit album stelt zichzelf in vraag en de luisterdaad wordt op die manier het subject van de nummers. Hierbij zoekt English de grenzen op van wat onder de noemer muziek valt, ieder aspect wordt verkend en gemoduleerd: toon, duur, etc. In vergelijking met vorig werk van English, is dit album wel opmerkelijk lichter en transparanter. Dat maakt van For/Not For John Cage zeker en vast een mooi eerbetoon, maar tegelijk toch een tikje (te) braaf.