Lean Left wordt vaak gepresenteerd als de explosieve samenkomst van twee improviserende duos: drummer Paal Nilssen-Love en rietblazer Ken Vandermark die de ex-The Ex-gitaristen Terry en Andy ontmoeten. Titels van voorgaande cds zijn ook debet aan die suggestie van confrontatie tussen twee krachtduos, maar ze zijn toch echt een kwartet. Dat blijkt ook weer uit deze live-opnamen in het Londense Café Oto. Het viertal speelt geheel geïmproviseerde muziek, die regelmatig in sterk ritmische passages uitmonden. De ritmes worden geleverd door het spetterende drumwerk van Nilssen-Love, maar regelmatig ook door Vandermark. Regelmatig verzorgt hij op zijn tenorsaxofoon nadrukkelijke, pulserende noten en snelle, repeterende loopjes, met een sterk groovende sfeer. Soms ontstaat er bijna een melodie en dan schiet een van de leden er weer vandoor en zoekt het viertal gezamenlijk een nieuwe structuur, of verpozen de venijnige gitaren en schreeuwende sax in volkomen vrijheid. In een verbeten toptempo davert het kwartet voort, regelmatig plots een hoek omslaand, omdat een van hun een inval heeft. En daarin blijkt hoe goed zij een geheel vormen. Ze reageren op elkaars ingevingen en wendingen, nemen om beurten initiatieven en ook Nilssen-Love, die zich hier beperkt tot een vrij basaal drumgeluid, is onmisbaar in het leggen van accenten en het vangen van de ritmes. De titels van de twee stukken zijn veelzeggend: Koevoet en Drevel. Twee gereedschappen die helpen om met kracht iets te forceren, respectievelijk iets open te breken en een spijker dieper in het hout te slaan. Lean Left is muzikale energie, die erg aangenaam is om te ondergaan. Liefst in een zaal als Oto, maar vanaf deze cd mag ook.