Tijdens haar huidige tour vertimmert Björk haar nummers op sublieme wijze, vaak tot compleet nieuwe creaties. Wie daar getuige van was, kan zich dan ook terecht de vraag stellen wat een stel remixen door bevriende artiesten nog kan toevoegen? Zo is Bastards wellicht de eerste remixplaat waarvan de herwerkingen meestal een pak conventioneler klinken dan de originelen. Wat niet wegneemt dat dit een interessant werkstuk is dat vaak bijkomende inzichten verschaft in Björks moeilijke laatste album Biophilia. De veelkleurige, modulaire muziek van de IJslandse leent zich dan ook zich perfect tot adaptaties. Zo hebben de experimentele hiphoppers van Death Grips weinig moeite om flarden Sacrifice en Thunderbolt te integreren in hun duistere sages vol industrële beats en nijdige bassen. Niettemin is Björk zodanig uniek dat, zelfs wanneer Alva Noto met zijn dissectiemes Dark Matter minutieus uit elkaar haalt, de nummers onmiskenbaar die Björk-stempel blijven dragen. Het meest onder de indruk zijn wij van man-in-vorm Hudson Mohawke, die Virus nog majestueuzer maakt dan het al was. Zoals dat doorgaans het geval is met remixplaten is ook Bastards echter van essentieel, en overstijgt geen enkele herwerking het origineel. Het schotelt wel een aantal nieuwe invalshoeken voor, aan wie het overweldigende Biophilia nog steeds niet verteerd heeft.