Waar Daniel Lopatin met Oneohtrix Point Never en Ford & Lopatin twee groepen nodig heeft om enerzijds zijn experimentele klanksculpturen en anderzijds zijn voorliefde voor dansbare jaren 1980-pret kwijt te kunnen, lukken zijn labelgenoten Emeralds en Forma daar in op één en hetzelfde album. Het trio Emeralds komt op Just To Feel Anything doelgerichter voor de dag dan op zijn voorganger Does It Look Like I’m Here. Het kosmische ambientgeluid van de synthesizers vormt nog steeds de basis van de sferische nummers, maar ze nodigen al eens vaker uit tot een dansje. De drummachine vuurt niet zelden pulserende krautrockpatronen af, zo valt Everything Is Inverted nog het best te omschrijven als Hans-Peter Lindstrøm die zich vergrepen heeft aan een oude opname van Can. Op de momenten dat gitarist Marc McGuire vrij spel krijgt, zoals tijdens de finale van Adrenochrome’, flirt het album met de grenzen van de kitsch. Maar op afsluiter Search For Me In The Wasteland laat McGuire horen toch ook het meer verfijnde werk te beheersen. Off/On van Forma is samengesteld uit haast identiek dezelfde ingrediënten als Just To Feel Anything. Toch verschilt het resultaat licht. De gitaren worden immers gepasseerd zodat de synthesizers het felste doorsmaken. De hypnotiserende kracht van veel nummers zorgt voor een idyllisch resultaat. Samengevat is Off/On constanter dan ‘Just To Feel Anything, maar weet het net daarom minder te verrassen. Samen vormen deze twee platen wel een aangename, analoge trip waarin vage herinneringen uit het verleden aansluiting vinden bij dromen over de toekomst.