Na een serie releases op het Spectrum Spools label van Emeralds‘ John Elliott, is Chris Madak alias Bee Mask nu verhuisd naar Lawrence English Room40 label. Dat betekent geenszins dat hij zijn kosmische aspiraties daarmee ook achter heeft gelaten; eerder dat Room40 haar blikveld aan het verwijden is en meer dan alleen maar droney ambient wil omvatten, getuige ook de recente release van Eugene Carchesio. Madaks werk is nog steeds een experimentele variant op de synthmuziek zoals we die kennen van Klaus Schultze en Conrad Schnitzler: pulserende blieps en blops, wijd uitwaaierende synthesizers, sequencers die door eindeloze arpeggios lopen, et cetera. Wat de twee lange nummers op deze mini-lp interessant maakt, meer dan gemiddeld, is het gebruik van stemmen: Madak verzamelde opnamen van onder meer Autre Ne Veut (niet dat je hem werkelijk herkent) en bouwde daar loops van die de basis vormen van de muziek. In Vaporware valt dat amper op daar is het vooral de naar minimal music neigende xylofoon die het nummer boven het niveau van nog een nu-synthtapijt uit tilt maar in Scanops creëert Madak een fijnzinnig raamwerk van kleine stukjes repeterende stem, waar de synthesizers borrelend omheen stromen. Om ergens op twee derde uit te barsten tot een enorme chaotische toonfontein, maar wanneer die is weggestorven, blijven alleen de tegen elkaar hummende stemmen over, op een manier die weer aan minimal music doet denken. Het zijn die elementen die deze plaat de moeite waard maken, wat knap is binnen een genre waar originaliteit nog wel eens ver is te zoeken.