Darren Hayman is geboren met de verkeerde stembanden. De Britse singer/songwriter werd bekend als de frontman van de indiepopband Hefner, waarmee hij aanstekelijke, nonchalante liedjes bracht die het beste van Belle & Sebastian en Pavement verenigden. Maar sinds het verscheiden van die band heeft Hayman zijn ambities opgeschroefd en schrijft hij gevarieerder en subtieler materiaal, waar zijn nogal zwakke stem en bereik helaas niet geschikt voor zijn. Vier jaar werkte hij aan zijn meest recente plaat, The Violence, en het is dan ook een indrukwekkend werk. Een dubbelplaat van ruim 70 minuten met 20 liedjes, die allemaal handelen over de Essex Witch Trials: een heksenjacht van enorme schaal in de jaren 1644-1646, midden in de Engelse burgeroorlog, in Haymans geboorteplaats Essex. Naar schatting 300 weduwen vonden toen als vermeende heksen de dood, op last van de zelf benoemde Witch Finder General Matthew Hopkins. Een gruwelijk verhaal, dat Hayman prachtig tot leven wekt met opvallend veel empathie. Hayman blijkt een groot vertrouwen te hebben in de goedheid van de mens, en hij probeert zelfs Hopkins motieven goed te praten in een mooi lied. Het verschijnt naast hartverscheurende liedjes uit het perspectief van ter dood veroordeelde heksen (And all my friends have just upped and died (…) or werent friends away) en King Charles, die aan het eind van de Burgeroorlog onthoofd werd. De weeldig gearrangeerde muziek refereert aan enkele eeuwen Britse folk en Hayman toont zich een echte vakman. Helaas verstiert hij dus regelmatig zijn eigen liedjes met zijn valse en beperkte stem, en maken alleen de instrumentale stukken daardoor hun potentie waar. Dat is jammer, want het materiaal is erg sterk. Een potentieel meesterwerk, dat uiteindelijk niet echt uit de verf is gekomen.