Al jaren duikt hij regelmatig op in onze cd-speler. Of het nu met South San Gabriel, Centro-Matic of samen met Jason Molina (Songs: Ohia, Magnolia Electric Co.) is. Will Johnson is altijd goed voor een americanaplaat die diep snijdt in de ziel. De ene keer al iets dieper dan de andere keer. Dat geven we eerlijkheidshalve wel toe. En nu is er nu nieuwe soloplaat, zijn eerste in acht jaar. Nu ja, solo is eigenlijk niet helemaal waar. Deze plaat werd opgenomen in de thuisstudio van Matt Pence, drummer bij Centro-Matic. Samen met andere muzikanten uit de entourage van Will Johnson namen ze dit kleinood op in amper één week tijd. De songs, zowel tekst als muziek, ontstonden spontaan in de studio. Gevolg hiervan is dat het album zeer direct klinkt, maar soms ook een beetje onaf. De behoefte om muziek te maken over de gevoelens en omstandigheden op dat moment in hun leven nam de bovenhand. Opnieuw mooi, en vooral een plaat die ons de nodige rust in het hoofd geeft op een donkere winteravond. (www.will-johnson.com) Een in onze contreien minder bekende singer-songwriter is Dan Bern. Naast muzikant is Bern ook schrijver. Zijn bekendheid aan deze kant van de oceaan is klein. In het muzikantenmilieu in zijn thuisland wordt hij wel gewaardeerd. Dat blijkt ook weer uit de hulp die hij op dit album krijgt van onder andere Emmylou Harris. En met die naam weet je ook in welk hoekje de man zit. Dat van de ietwat typische Amerikaanse country. Nu het moet gezegd dat de man tenminste geen redneck is, zoals ook bleek uit een oudere song Bush Must Be Defeated – van hem. Iets wat nog al te vaak met het genre wordt geassocieerd. Op dit album lost hij vijftien mooi opgebouwde songs. Allen gedrenkt in Amerikaanse folk en country. Hier en daar met de nodige humor in de teksten. Bijvoorbeeld die verwijzingen naar Rafael Nadal in ‘Rainin’ In Madrid’. Een nummer dat trouwens ook de economische crisis in zijn land. Maar of dat allemaal voldoende is om aan deze kant van de oceaan echt impact te hebben? We durven het sterk te betwijfelen.