Gabriel Morley, de man die achter het alias Logreybeam schuil gaat, is zich heel bewust van de mogelijkheden die zijn muziek te bieden heeft. Hij oppert in de titel van zijn nieuwe cd de mogelijkheid dat zijn nummers in films kunnen worden gebruikt. Hij voegde zelfs een poster toe, met mogelijke beelden uit de film die bij zijn muziek zouden passen, of omgekeerd. Hij poneert met fotos zelfs enige mogelijke scènes. Aan de soundtrack die de man creëerde, heeft hij een behoorlijk weemoedig en melancholisch verhaal voor ogen dat zich in het kunstwereldje afspeelt. We zien een man een schilderij maken en een andere man in een museum naar hetzelfde werk kijken. Die inlay is echter absoluut niet essentieel om van de neoklassieke muziek te genieten. Morley gebruikt voornamelijk piano, aangevuld met hier en daar een ingetogen stem en sporadisch wat klarinet, melodica, accordeon, cello en uiteraard computersoftware. Hij gebruikt de mogelijkheden van de diverse bespeelde instrumenten voornamelijk om emoties op te roepen, al zijn die meestal toch ietwat donker van aard. De plaat is in zijn geheel cinematografisch van toon, een andere invalshoek dan we van de spaarzaam muziek uitbrengende Morley gewend zijn. In 2003 debuteerde hij met Where Were From The Birds Sing A Pretty Song met Yasume om daarna solo Its All Just Another Aspect Of Mannerism (2004) uit te brengen op Type Records. Sindsdien hoorden we nog weinig van de man. Niet erg als we een prachtig kleinood als dit Perhaps Themes From The Film beluisteren. Kwaliteit primeert in muziek die refereert aan Hauschka, Sylvain Chaveau en hier en daar ook Astor Piazolla.