Op de cd Jalousie zijn meerdere werken van Katharina Klement verzameld uit de periode 2008 tot en met 2012. Haar composities houden het midden tussen elektroakoestische en conceptuele muziek. Gelukkig hebben niet alle werken het concept nodig om luisterbaar te zijn. Het stuk Mihrab bijvoorbeeld, Arabisch voor lege ruimte, duurt een goede twaalf minuten maar kan de aandacht lang genoeg vasthouden. Mihrab als lege ruimte is een nis en roept de aanwezigheid van de profeet op. Dat concept heeft Klement vertaald in een lege tonale ruimte van waaruit zij meerdere paden, onder andere microtonaliteit, bewandelt. Haar interpretatie van de vullende lege ruimte is overbodig, de idee van mihrab is poëtisch genoeg als inspiratiebron voor haar stuk. Het lijkt alsof ze de kracht van haar composities onderschat en de woordelijke uitleg nodig heeft om zichzelf te verantwoorden. Dat maakt het titelstuk een tegenvaller. Ze probeert een relatie te leggen tussen verborgen alledaagse geluiden en muziek. Opnames van zulke geluiden gebruikt ze als bronmateriaal voor de geschreven noten. De uitkomst van haar vraag hoe regen klinkt als het overgedragen wordt op een saxofoonkwartet? is een onmogelijkheid. Met de klinkende muziek op zich is niet heel veel mis, maar waar het concept meestal een bijdrage moet leveren aan de muziek, doet het bij Klement alleen maar afbreuk.