Sommige albums laten bij een eerste beluistering een danig vreemde indruk na, dat het geen sinecure is om er iets waardevol over te vertellen. Ten huize Gonzo (circus) passen we dan het principe van het kortste rietje toe. Zodoende kwam het debuut van Dion And The Magic Chords bij uw dienaar terecht. Niet dat Curiosa een slechte plaat is. Integendeel. De Rotterdamse toetsenist Dion Woestenburg en drummer Griffin Stuip lieten zich bijstaan door een handvol gastmuzikanten die zich mochten uitleven op viool, gitaar, synthesizer, en zoveel meer. Curiosa vormt de ontmoetingsplaats van een bont allegaartje van stijlen, tien nummers lang wordt naar hartenlust geïmproviseerd. Ruimtelijke, weidse muziek met veel synthesizers en repetitieve drums vormt steeds de basis. City Light Motion roept dezelfde magie op als het beste werk van Air, met een saxofoon die zorgt voor een aardse toets. Bloose werpt zich op als een akoestische variant op de kosmische krautrock van Lindstrøm. Het tegendraadse Seasaw, dat uitmondt uit in een gierende gitaarsolo, doet dan weer aan Holy Fuck denken. U merkt het, Curiosa is een waar curiosum in de popmuziek. Dit is geen jazz, geen wave en geen electro, maar tegelijk is het alles samen en zoveel meer. Curiosa is verre van een perfect album, maar wel een impressie, een interessante schets die het talent blootlegt van twee jonge heren uit Rotterdam. Probeer hun muziek niet te vatten, daarvoor is ze niet gemaakt. Zich overgeven en finaal bezwijken, is meer dan genoeg.