Blue Flow is een vreemde combinatie van musique concrète en een sereniteit die zo kenmerkend is voor Japanse muziek. Het bespelen van de shakuhachi, een Japanse fluit, draait bijvoorbeeld net zoveel, zo niet meer, om de stiltes die vallen tussen de noten als de noten zelf. Sachiko Nagata bespeelt geen fluit maar de hamon, een door kunstenaar Teppei Saito ontworpen slagwerkinstrument. Het instrument is gebaseerd op een suikinkutsu, een Japanse tuinversiering die geluid produceert door vallende waterdruppels. Het instrument van Nagata werkt echter niet met water en klinkt eerder als een gamelanorkest. Alhoewel, in het tweede stuk, II, bespeelt ze de hamon als een welluidende, zeer plaatselijke, regenbui. Naast Nagatas hamon heeft geluidskunstenaar Chiharu MK zorg gedragen voor de musique concrète. In III plaats zij natuurgeluiden, vogels en een klank die klinkt als de zee, tegenover een drone en bewerkte geluiden. Hier valt een stilte, die niet bestaat, waar je al luisterend naar toe getrokken wordt. De eerdergenoemde suikinkutsu voert op het album de boventoon. Veel van de opnamen van Chiharu MK bestaan uit waterdruppels. Aan haar klanken en het spel van Nagata ligt het water van dezelfde tuinversiering ten grondslag. Alleen het geluid van water, hoe gevarieerd ook, is te weinig, wanneer Chiharu MK het geluid bewerkt wordt de muziek des te interessanter.