De zeer oplettende nieuwslezer weet dat het plaatsje Usquert onlangs in het nieuws was in verband met de aardbevingen in het noorden van Groningen. Daarvoor moest je overigens wel RTV Noord volgen. Usquert I-XI heeft met die bevingen verder niets te maken. De plaat is vernoemt naar het dorpje omdat het aldaar in de Petruskerk is opgenomen. Waarom moet je voor een opname naar Usquert?, lijkt een gerechtvaardigde vraag. Dat komt door het Van Oeckelenorgel uit 1852 waar toetsenist Klaus Treuheit zich voor deze plaat op uitleeft. Samen met gitarist Dick Toering en celliste Johanna Varner levert dat een ongebruikelijk trio op. De keus van Toering om Treuheit uit te nodigen om op het orgel te spelen was een goede. Hoewel het improviseren op een kerkorgel weinig gebeurt in bovenstaande bezetting kent het instrument een lange improvisatietraditie: Johann Sebastian Bach is een vrij bekend voorbeeld, net als de twintigste-eeuwse componist Olivier Messiaen waar Treuheit bij vlagen iets van weg heeft. Maar het blijft bij vlagen, het heeft niet de overdonderende kracht van Messiaen (die beweerde dat zijn muziek een doorbraak naar gene zijde kon veroorzaken). Ondanks dat er genoeg venijnige dissonanten en obstinate themas in de muziek zitten doet het album opvallend genoeg vrij rustig aan. Die schijnbare tegenstelling maakt dat de muziek er om vraagt om meer dan eens te klinken.