Een samenwerking tussen twee Duitse componisten en muzikanten: Frank Schültge Blumm en Nils Frahm. Blumm is de oudere van de twee en heeft al een aardig traject in de muziekhistorie doorlopen, van noiseprojecten tot aan lofi folk. Frahm is vooral de laatste paar jaar zeer actief met een aantal sterke releases op het Erased Tapes label. Op ‘Music For Wobbling: Music Versus Gravity’ creëert het duo een klein samenspel tussen gitaar (Blumm) en piano (Frahm). De nummers variëren in sfeerzetting, van lichte jazzy tonen tot aan meer vervreemdende geluiden, bijna alsof field recordings onderdeel vormen van het geheel. Omgeven door fijne ambient tonen vormt het rustige gitaarspel van Blumm een dialoog met de meer melancholische pianoklanken van Frahm. Aanvankelijk is deze plaat even wennen, ook omdat er veel (bijna) stiltes vallen. Maar na meerdere luisterbeurten begint zich een aantrekkelijke wereld te ontvouwen, vol kleine verhaaltjes van vreemde miniscule wezentjes. Met regelmaat waan ik mij in de wondere wereld van Botanicula. De microfoons lijken zo geplaatst dat bij iedere aanraking de vezels van het instrument te horen zijn. De culminatie van alles dat mooi is op dit album vindt plaats in het nummer Brehm. Geweldige geluiden die lastig te plaatsen zijn zorgen voor een gevoel van nietigheid, alsof je tot een van de kleine wezentjes in het verhaal wordt gereduceerd en de gitaarsnaar die je hoort een dikke kabel is van tien meter doorsnede. ‘Music For Wobbling: Music Versus Gravity’ is een mooie plaat gemaakt met liefdevolle aandacht en eentje die met dezelfde liefdevolle aandacht dient te worden geluisterd.