Night Beds is het project van Nashvillian Winston Yellen. Yellen loopt een blauwtje bij de liefde van zijn leven, geraakt van de regen in de drop, leeft een poos in zijn wagen en dan trekt hij zich tien maanden terug om songs te schrijven. Uitgerekend in een boshut die ooit nog van Johnny Cash en zijn June zou zijn geweest. Tot zover de uitleg van de platenfirma. Dankzij dat verhaal zal Yellen dus tot het eind van zijn dagen de vergelijking met Bon Iver moeten torsen. Muzikaal zit Night Beds echter dichter bij My Morning Jacket en Fleet Foxes aan de snik in Yellens stem had die van Jim James kunnen zijn en de harmonieën echoën Robin Pecknold en zijn bende. Het zijn voor de hand liggende vergelijkingen, maar de rijkelijk georkestreerde (violen, lapsteel, harmoniezang) en bij momenten iets té zoetgevooisde countryballades roepen er simpelweg om. ‘Wanted You In August’ en ‘Even If We Try’ ademen ook muzikaal de sfeer van Bon Iver en ‘Cherry Blossoms’ mompelt de mompel van Ryan Adams. Het zijn voor het merendeel verdienstelijke songs hadden we een haardvuur, het zou hier nogal staan knetteren maar ook lichtjes behaagziek. Afsluiter ‘TENN’ is zelfs op het gênante af larmoyant. Bovendien betrappen we Yellen nergens op een onverwachte muzikale wending of zelfs maar een lijntje tekst dat blijft hangen. Net niet dat randje dus, waardoor we deze plaat volgend jaar nog eens uit de kast zouden trekken.