Op ‘In Time To Voices’ ging Blood Red Shoes met fijn schuurpapier over het geluid. Na twee ronkende rockplaten met plakkende refreintjes, kwam het Britse duo met hetzelfde recept, maar dan opgepoetst en gepolijst. Een pad dat het tweetal op de vierde plaat waarschijnlijk weer gaan verlaten. Als wij op dit tussendoortje af moeten gaan, gooien Laura-Mary Carter en Steven Ansell het schuurpapier nu grof en afgeragd door de boxen in plaats van over het eigen geluid. ‘Water’ klinkt namelijk viezer, ruiger en direct dan het duo tot op heden heeft gedaan. Het probleem alleen is dat het niet meer verrast. Blood Red Shoes klinkt als Blood Red Shoes, zelfs wanneer ze het over een andere boeg gooien. En met een wereld waarin de tweemansband steeds meer standaard lijkt te worden, is het maar de vraag of Blood Red Shoes zich hier mee nog werkelijk weet te onderscheiden.