Zelfs supergroepen schijnen blij te zijn met een goedkopere studio, want dan kunnen ze daar langer aan hun nieuwe album werken. Zo ging het ook met Tomahawk, de band met Mike Patton (Faith No More, Fantômas in de gelederen. De psychorockmetal van het kwartet (met verder (ex-)leden van The Jesus Lizard, Helmet, Melvins) is op dit vierde studioalbum zoals gewoonlijk weer van hoog niveau, en wederom lichtelijk beklemmend de muzikanten voelen perfect aan hoe ze onder je huid kunnen kruipen. Progrock, metal, psych out garagerock, jazz en wat al niet wisselen elkaar naadloos af of gaan een krankjorume kruisbestuiving aan, waarbij meer dan eens ook nog sfeervolle, ja zelfs tedere passages voorbijkomen. Afgewisseld met schrikgedeeltes waarbij het volume stevig omhoog gedraaid wordt of Patton zijn duivels helemaal laat gaan, dat dan weer wel. Bassist Kevin Rutmanis deed deze keer niet mee en werd vervangen door Trevor Dunn (Secret Chiefs 3), die al vaker in dezelfde bands als Mike Patton gespeeld heeft. Alles bij elkaar een afwisselend, complex uitgevoerd, maar simpel klinkend album dat je constant voor verrassingen zet.