Prince Rama + Grimes = Doldrums. Werp er desnoods nog wat Siouxsie And The Banshees bij, stempel de Canadese vlag op de hoes en de nieuwste hype ligt aan je voeten. Doldrums is pure waanzin verpakt in flamboyant stuiterende popdeuntjes verstopt tussen alles wat er ook maar gebeurt in een Doldrums-nummer. De single Egypt pronkt met een hemels refrein omhuld met een schizofrene verpakking. Anomaly houdt het even absurd terwijl in de achtergrond synths in conflict gaan en ritmes overdonderen. Doldrums loopt dan ook rond in Montréal, het nieuwste epicentrum voor durfal popliefhebbers die denken de raves uit 1989 te (her)beleven. En ditmaal niet als foetus. Oei, op je tenen getrapt? Wacht even. Doldrums had namelijk nooit deze waanzin kunnen presenteren als hij niet was opgegroeid met platen van Negativland en Purist. Hij laafde zich jarenlang aan immense noisetapijten, ontdekte het popkind in zichzelf en gooide alle bruikbare psychedelica in de strijd. Lesser Evil is het resultaat van wilde huisfeestjes, incestueuze muziekbestuivingen en ons kent ons. Dit is het Montréal dat je als toerist nooit leert kennen, maar dat je in Europa doet zweten in een veel te klein kraakpand. Vergeet die nieuwe plaat van The Knife, Lesser Evil is het nieuwe kwaad.