Dubtechno van Russische makelij, ook al klinkt de naam Duits. Een slimme zet, en die houdt hij al vijf platen vol. Marat Shibaev, vijfentwintig nog maar, heeft net Slow Beauty, ingeblikt. Een betere titel kon hij niet kiezen. Slow Beauty neemt geduldig de tijd om overmeesterd te worden. Martin Schulte speelt met diepe bassen, ijle sferen en bedekt alles met een melodieus verfijnd detail. Hij tikt aan bij het deephouse-firmament want zijn nummers hebben iets te veel tempo, zweert bij dubtechno en schrijft dus ook de regels van Deepchord in zijn klank. Martin Schulte brengt topkwaliteit, maar dingt om een of andere reden niet mee naar de top. En dat is spijtig. Het wordt tijd dat hij eindelijk het lof krijgt waar hij al jaren naar hengelt. Onbewust, want anders zou hij zon mooie plaatjes niet blijven maken.